Gebruik informatie en disclaimer

Op een webiste die bestemd is voor advocaten en mensen die mogelijk verwikkeld zijn in een procedure, mag de disclaimer natuurlijk niet ontbreken.

Geheel los van de juridische noodzaak ervan, wijs ik u er met klem op dat de informatie op deze website, ondanks de omvang ervan, nog slechts “het topje van de fiscale ijsberg” is dat speelt bij (echt)scheiding. Laat u dus altijd adequaat persoonlijk adviseren alvorens u handelt op grond van deze informatie.

Als u een onjuistheid of onvolledigheid op de site mocht ontdekken, verzoek ik u vriendelijk mij te informeren zodat de toegevoegde waarde voor toekomstige gebruikers toeneemt.

Disclaimer op het gebruik van deze website en/of onderdelen ervan
Alles op deze site is bestemd voor algemene voorlichting en dient op geen enkele wijze als (vervanging voor) advies. Het gebruik van de informatie op deze website in de meest brede zin is steeds voor eigen risico, rekening en verantwoording van de gebruiker van de informatie. Hoewel wij de grootst mogelijke zorg hebben besteed aan de juistheid en volledigheid van de informatie op deze site, kunnen wij niet garanderen dat de informatie volledig en/of correct is. Ik adviseer u met klem om de juistheid en volledigheid van de informatie op deze website voorafgaand aan enige beslissing te laten toetsen door een ter zake kundig (fiscaal) adviseur.

Waar op deze website gesproken wordt over “ik”, wordt steeds en uitsluitend de rechtspersoon met beperkte aansprakelijkheid mr Frank van den Barselaar BV bedoeld.
De links welke op de website zijn opgenomen verwijzen naar informatie en diensten die mogelijk behulpzaam kunnen zijn voor de bezoekers van de website. Ik ben op geen enkele wijze verantwoordelijk of zelfs betrokken bij de inhoud van deze websites en aanvaard dan ook geen aansprakelijkheid voor het gebruik van de link en/of achterliggende website.
Verder sluiten wij iedere aansprakelijkheid uit voor eventuele schade welke voortvloeit uit het gebruik van de website zoals schade door virussen of het (tijdelijk) niet bereikbaar zijn van de website.
De bezoeker van deze website of iedere andere gebruiker van de informatie op deze site erkend dat de inhoud van deze website het intellectuele eigendom is en blijft van mr Frank van den Barselaar BV. Voor het gebruik en (re)productie van deze informatie ten behoeve van (deel)advisering, voorlichting of andere doeleinden is voorafgaande schriftelijke toestemming van mr Frank van den Barselaar BV vereist. Overtreding van deze of andere gebruiksregels leidt tot schadeplicht van de overtreder en eventuele bij de overtreding betrokken derden.

De weg die u bewandelt, is bepalend voor de uitkomst.

Eén van de belangrijkste keuzes die u maakt in een (echt)scheiding, is de keuze voor de manier waarop u de scheiding gaat regelen. In zijn algemeenheid blijkt dat de communicatie tussen de betrokkenen vaak bepalend is voor de uiteindelijke uitkomst en de kosten van het traject. Hieronder noem ik de verschillende mogelijkheden waar u uit kunt kiezen.

In mijn praktijk ben ik regelmatig betrokken bij alle genoemde “processen”. Voor een toelichting op mijn rol hierbij verwijs ik u naar de rubriek “over ons”, “rol bij scheiding”.

1. De vechtscheiding
Een vechtscheiding kenmerkt zich door een gebrek aan constructieve communicatie. Vaak wordt de inventarisatie door ieder afzonderlijk (met hulp van de eigen advocaat) verzorgt waarna de betrokkenen een standpunt innemen dat zij vervolgens voorleggen aan een rechter.

Dit is naar mijn mening verre van (kosten) efficiënt. Er gebeurt immers veel dubbel werk en een hoop tijd wordt geïnvesteerd in het juridisch correct formuleren en onderbouwen van de verschillende standpunten. Een rechter kan in zijn beslissing uitsluitend gebruik maken van de mogelijkheden die de Wet hem biedt. In financieel complexe situaties blijkt bovendien te vaak dat uitspraken niet uitvoerbaar zijn of zelfs potentieel leiden tot de financiële ondergang van één van de betrokkenen.

Persoonlijk heb ik een hekel aan vechtscheidingen omdat de kosten hoog zijn terwijl de uitkomst onzeker en vaak niet optimaal is. Als de andere betrokkene echter iedere vorm van overleg weigert, heeft u geen keus. Voor (ex-partners van) ondernemers adviseer ik om uw advocaat niet te selecteren op uurtarief, maar op aantoonbare ervaring met echtscheiding waarin ondernemingen zijn betrokken.

Als u mij inschakelt als financieel deskundige in een vechtscheiding, zal ik de aan mij gestelde vraag steeds zo volledig en genuanceerd mogelijk beantwoorden. De afgelopen twaalf jaren heb ik ruime ervaring opgedaan met het succesvol presenteren van feiten en het onderbouwen van standpunten ten behoeve van procedures. Als u mij hiervoor wilt inschakelen moet u van te voren twee dingen weten:

1. Ik heb mijn eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot het correct weergeven van mij bekende feiten. Hierin doe ik geen concessies.
2. Ik zal steeds actief zoeken naar een alternatief voor procederen.

Zelfs als men aanvangt met procedures, is overleg in een latere fase soms mogelijk. Helaas zijn de financiële mogelijkheden dan vaak aanzienlijk uitgedund door “een paar ronden procederen”.

2. Onderhandeling
U kunt buiten de rechter om samen afspraken maken over de wijze waarop u de scheiding regelt. De ontbinding van het huwelijk zal altijd via de rechter lopen, maar het maken van afspraken over bijvoorbeeld alimentatie en de vermogensafwikkeling kan in onderling overleg plaatsvinden.

U kunt ervoor kiezen om geen hulp in te schakelen en de scheiding zelf te regelen via bijvoorbeeld een “internetscheiding”. Als u dit overweegt, adviseer ik u om een uurtje van uw tijd te besteden aan het lezen van de kleine selectie van fiscale en financiële aandachtspunten en valkuilen die op deze website worden besproken. En dan blijven de juridische aspecten nog grotendeels buiten beschouwing!

Zeker indien ondernemingen of andere complicerende factoren aanwezig zijn, is het vrijwel onmogelijk om een goede regeling te treffen zonder de juiste hulp. Een evenwichtige, werkbare (en onaantastbare!) regeling begint immers bij volledige informatie en een goede begeleiding.

De keus voor een begeleider is de laatste jaren sterk toegenomen. U kunt inmiddels kiezen uit bijvoorbeeld scheidingsadvocaten, -notarissen, -planners,-makelaars en -experts.
Ik raad u aan om uw keus te baseren op de kennis die u nodig heeft. Een procesbegeleider moet sowieso op psychologisch, juridisch en financieel gebied over een stevige basis beschikken.

Het inhoudelijke niveau en de tarieven van de verschillende begeleiders verschilt. Dat is niet zo gek als u bedenkt dat een advocaat scheidingsmediator bijvoorbeeld een universitaire opleiding heeft afgerond waarna een aantal jaren intensieve training en bijscholing volgt terwijl sommige andere procesbegeleiders letterlijk één boek op u voorliggen.

U kunt niet zonder de actieve betrokkenheid van een advocaat of gespecialiseerd notaris indien:
– discussie mogelijk is over de wederzijdse rechten en plichten; of
– één van beiden behoefte heeft aan eigen voorlichting; of
– als het risico bestaat dat de gesprekken onevenwichtig zullen verlopen als gevolg van oplopende emoties; of
– toekomstige discussie over de uitleg van de afspraken op de loer ligt.

3. Mediation en Collaborative divorce
Mediation en Collaborative divorce verschillen van de twee eerst genoemde procesvormen doordat men niet tegenover elkaar, maar met elkaar probeert tot een acceptabele regeling te komen.

Beide trajecten vangen aan met een (aantal) overeenkomst(en) waarin de regels voor het vervolg worden vastgelegd. Hierdoor kunnen beide betrokkenen vrij met elkaar overleggen op basis van zo volledig mogelijke informatie. Aan tafel wordt vaak niet gesproken over standpunten, maar over belangen. Over beide procesvormen en de verschillen ertussen kunt u informatie vinden op de website van de Vereniging Collaborative Divorce Nederland en de vFAS . Ik ben overigens als “financial neutral” lid van de vereniging collaborative divorce.

Dit impliceert dat ook de belangen van degenen die mij niet als adviseur heeft ingeschakeld nadrukkelijk aan de orde komen. In voorkomende gevallen zal ik zelfs actief bepaalde financiële of fiscale risico’s die door de ander worden gelopen ter sprake brengen zodat hier aandacht aan kan worden besteed in de financiële regeling en geen “open eindjes” resteren.

De keuze voor het proces en de keuze van uw adviseurs zijn vaak zeer bepalend voor de duur, de kosten en de uitkomst van het scheidingsproces. Als u in een financieel complexe situatie zit (zoals bijvoorbeeld ondernemers of expats) of als u op bepaalde onderdelen de wettelijke maatstaven wenst los te laten, adviseer ik u met klem om u goed bij te laten staan.

Alimentatie en de fiscus

De fiscus kent haar eigen regels met betrekking tot alimentatie. In dit deel van de website ga ik in op het ingangsmoment van de “fiscale alimentatie” en de wijze waarop deze in de belastingheffing wordt betrokken. Ik bespreek hierbij alleen de fiscale regels rondom partneralimentatie.

De betaling van kinderalimentatie kent in beginsel geen fiscale gevolgen met uitzondering van een forfaitaire aftrek voor de betaler die onder bepaalde voorwaarden kan worden geclaimd. Voor deze voorwaarden en de forfaitaire aftrekbare bedragen verwijs ik naar de site van de Belastingdienst.

Ontvangen partneralimentatie wordt progressief belast als zogenaamde “inkomsten uit werk en woning” (box I). Deze belastingheffing vindt plaats naar een progressief tarief dat oploopt tot maximaal 52%. Hierbij is van belang dat alle inkomsten in box I bij elkaar worden opgeteld en dat over dit totaalbedrag de belasting wordt berekend. Door deze fiscale behandeling zal een alimentatieontvanger die gaat werken hieraan vaak minder netto overhouden dan een ander.

De alimentatiebetaler mag de betaalde bedragen in beginsel aftrekken als persoonsgebonden aftrekpost. Deze aftrekpost mag eerst verrekend worden met de inkomsten in box I zoals salaris en winst uit onderneming. Als deze inkomsten in het betreffende jaar te laag zijn om alles mee te verrekenen, vermindert de persoonsgebonden aftrek de inkomsten uit sparen en beleggen (box III) en als laatste met dividenden uit (eigen) B.V.’s. Doordat de alimentatieplicht meestal gebaseerd is op salaris, zal de gehele partneralimentatie vaak in box I kunnen worden afgetrokken. Voor ondernemers of vermogenden ligt dit vaak anders waardoor een fiscaal nadeel kan ontstaan en fiscale inkomensplanning zinvol is.

De fiscus kent een eigen ingangsdatum van partneralimentatie die geheel los staat van juridische procedures of afspraken tussen betrokkenen. In fiscale zin kan sprake zijn van partneralimentatie vanaf het moment dat de betrokkenen duurzaam gescheiden leven. Van duurzaam gescheiden leven is sprake als aan twee voorwaarden is voldaan. De eerste is dat de betrokkenen feitelijk een gescheiden huishouding voeren. Hoewel de inschrijving in de gemeentelijke basisadministratie hiervoor een indicatie kan zijn, is dit uiteindelijk niet doorslaggevend. De tweede voorwaarde is dat de gescheiden situatie door tenminste één van beide betrokkenen als duurzaam wordt ervaren.

Met name die laatste voorwaarde is nauwelijks objectief toetsbaar, waardoor in de praktijk vaak ruimte is om een verdedigbaar standpunt in te nemen. Deze ruimte wordt echter wel beperkt door feiten en omstandigheden: het is bijvoorbeeld moeilijk vol te houden dat geen van beide betrokkenen duurzaam gescheiden wenst te leven terwijl men gezamenlijk opdracht heeft gegeven aan een echtscheidingsadvocaat om de echtscheiding aan te vragen.

De datum van echtscheiding is niet relevant voor de fiscale behandeling van partneralimentatie: het moment van duurzaam gescheiden leven is doorslaggevend. Op deze hoofdregel is één zeer belangrijke uitzondering. Afkoopsommen van partneralimentatie zijn slechts aftrekbaar als deze worden betaald aan de gewezen echtgenoot. Het woord “gewezen” hierin duidt erop dat afkoopsommen alleen aftrekbaar zijn als deze worden betaald na inschrijving van de echtscheiding. Een uitzondering hierop is de afkoopsom die wordt betaald doormiddel van een premie voor een lijfrenteverzekering. Over de fiscale gevolgen van een afkoop van partneralimentatie kunt u meer vinden in de rubriek “advisering op specifieke situaties” elders op deze website.

De fiscus kent ook haar eigen regels voor de vaststelling van de omvang van de partneralimentatie. In de praktijk bevindt zich vaak een periode tussen het moment waarop de betrokkenen duurzaam gescheiden gaan leven en het moment waarop de partneralimentatie (definitief) is vastgesteld. In deze periode zijn de onderlinge betalingsverplichtingen vaak niet zo expliciet benoemd als in bijvoorbeeld een echtscheidingsconvenant of een uitspraak van een rechter. Bij het indienen van de aangifte over het jaar van uiteengaan, wordt dan vaak een schatting gemaakt van de partneralimentatie aan de hand van betalingen en verrekeningen. Ik raad u met klem aan om dit huiswerk met elkaar af te stemmen voordat het definitief wordt verwerkt in de belastingaangifte. De fiscus zal namelijk onmiddellijk ontdekken dat het bedrag van de betaalde alimentatie afwijkt van het bedrag van de ontvangen alimentatie. Bovendien raad ik u aan om bij verschillende denkbare standpunten samen de combinatie van standpunten te kiezen die per saldo leidt tot de minste belastingheffing zodat u wellicht nog een fiscaal voordeel te verdelen hebt.

Het laatste, maar zeker niet onbelangrijk punt met betrekking tot partneralimentatie, is dat de kosten die zijn gemaakt voor de verwerving van partneralimentatie aftrekbaar zijn. Helaas moet ik hier direct bij melden dat de alimentatiebetaler geen mogelijkheid heeft om deze kosten af te trekken. Vaak is het ondoenlijk om exact vast te stellen welk deel van de totale kosten is gemaakt voor de verwerving van partneralimentatie. Ik raad u aan hier specifiek bij uw adviseur naar te vragen. De kosten zijn overigens slechts aftrekbaar voor zover zij “het gebruikelijke niet overstijgen”. Hierdoor is het niet mogelijk om het exacte bedrag van de belastingaftrek te bepalen. Ik raad u aan om een zo goed mogelijke onderbouwing van de afgetrokken kosten op te stellen, zodat u het ingenomen standpunt steeds naar de belastingdienst kunt verdedigen. Om het moment dat u bij de vaststelling van de aftrekbare kosten te ver gaat en de grens van het redelijk overstijgt, loopt u het risico van een fiscale boete.

De fiscus kijkt mee

De verschillende belastingwetten hebben speciale regels voor scheidingsituaties. Toch kan de fiscus soms onverwachts uit de hoek komen. Vaak is de juridische situatie bepalend voor de fiscale gevolgen. Daarom treft u hieronder eerst een korte juridische inleiding aan. Vervolgens ga ik in op de fiscaliteit.

Bij een echtscheiding hoort de financiële ontrafeling van het aanwezige vermogen. Verschillende soorten vermogen moeten worden onderscheiden: het privévermogen van de man, het privévermogen van de vrouw en het gezamenlijke vermogen. Als geen huwelijkse voorwaarden zijn opgemaakt, is het wettelijke systeem van toepassing en is er sprake van een gezamenlijk vermogen. Op deze hoofdregel zijn drie uitzonderingen:

1. Een deel van het vermogen is verknocht. Dit is een juridische term om aan te geven dat iets zo sterk aan één persoon verbonden is, dat het daarom niet als gemeenschappelijk kan worden beschouwd. Een voorbeeld hiervan is ontvangen smartegeld;

2. Het vermogen is verkregen onder een zogenaamde uitsluitingsclausule. Bij een erfenis of een schenking kan de gever bepalen dat het verkregene niet tot het gezamenlijke vermogen behoort, maar privévermogen wordt van de ontvanger van de schenking of erfenis. Er zijn verschillende varianten van deze uitsluitingsclausule in omloop. Ik adviseer u dan ook om de tekst van de uitsluitingsclausule voor te leggen aan uw adviseur;

3. Pensioenaanspraken zijn apart geregeld in de Wet Verevening Pensioenrechten bij Scheiding. De regels voor een aanspraak op nabestaandenpensioen zijn neergelegd in de pensioenwet. Ik merk nog op dat de meeste aanspraken waarvoor u zelf de hele premie hebt betaald niet kwalificeren als pensioen in deze zin. Bezittingen zoals lijfrenteverzekeringen worden dan ook wel in de vermogensafwikkeling betrokken. Op een ander deel van deze website bespreek ik de fiscale en financiële behandeling van pensioenen bij echtscheiding.

Veel echtparen hebben door het aangaan van huwelijkse voorwaarden gekozen voor een afwijking van het hiervoor beschreven systeem. Zo kan bijvoorbeeld gekozen worden voor koude uitsluiting: tussen de betrokkenen bestaat dan in beginsel geen gezamenlijk vermogen. Op het eerste gezicht lijkt het misschien alsof huwelijkse voorwaarden de situatie eenvoudiger maken. In de meeste gevallen leiden de huwelijkse voorwaarden echter juist tot veel onduidelijkheid. De meeste huwelijkse voorwaarden bevatten namelijk een zogenaamd verrekenbeding. Deze afspraak leidt ertoe dat aan het einde van het huwelijk de één vaak een bedrag te vorderen heeft op grond van dit verrekenbeding. Huwelijkse voorwaarden in zijn algemeenheid en huwelijkse voorwaarden met een verrekenbeding in het bijzonder zijn juridisch zeer complex. Als dergelijke huwelijkse voorwaarden bij u spelen, adviseer ik u om u deze voor te leggen aan een familierechtadvocaat mediator met de benodigde specialistische kennis.

Een laatste belangrijk aspect bij de vermogensafwikkeling zijn de zogenaamde vergoedingsrechten. Als één van beiden uit het privévermogen iets betaalt voor de huwelijksgemeenschap of andersom, ontstaat een vergoedingsrecht. Tegenover een betaling tussen de verschillende vermogens, komt dus feitelijk een lening te staan. Ook voor de vaststelling van de aanwezigheid en omvang van vergoedingsrechten adviseer ik u om contact op te nemen met een familierechtadvocaat.

Tot zover nog niets fiscaals. Toch is het bovenstaande van cruciaal belang bij de beoordeling van de fiscale gevolgen van de vermogensafwikkeling. Het verschil tussen verdelen van gezamenlijk vermogen en het verrekenen van hetzelfde vermogen, mag “in euro’s” soms op hetzelfde neerkomen, maar is fiscaal totaal verschillend. De fiscale wetten zijn namelijk geschreven met het wettelijk stelsel in gedachte. Hierdoor bestaan tal van faciliteiten in diverse fiscale wetten voor bijvoorbeeld de verdeling van lijfrenteverzekeringen, kapitaalverzekeringen, ondernemingen en onroerende zaken. Aan sommige van deze faciliteiten worden voorwaarden gesteld.

Let op! Een in de scheidingspraktijk zeer belangrijke voorwaarde voor een belastingvrije verdeling, is dat de verdeling van aandelen in hun eigen B.V. moeten plaatsvinden binnen twee jaar na de inschrijving van de echtscheiding. Zeker als overleg niet mogelijk is, wordt deze tweejaarstermijn vaak overschreden waardoor niet langer sprake is van een belastingclaim, maar van belastingheffing.

Voor “verrekenen” ligt het in fiscale zin echter totaal anders. Op een kleine, weinig bruikbare uitzondering na, zijn in het geheel geen faciliteiten in de wet opgenomen die zien op de uitwerking van een verrekenvordering in huwelijkse voorwaarden. Als een dergelijke situatie op u van toepassing is, adviseer ik u om niets over te dragen voordat u zich heeft laten informeren over de fiscale gevolgen.

Voor later zorg?

Pensioen is vaak een “ondergeschoven kindje” in de financiële scheidingsregeling. Toch is het pensioen in de meeste gevallen een substantieel deel van de financiële rechten en plichten. Zeker als overleg mogelijk is, kan het pensioen een belangrijke plaats innemen in de financiële afwikkeling.

Tot het midden van de jaren ‘90 werd pensioen beschouwd als een onderdeel van het vermogen dat in de vermogensafwikkeling werd betrokken. In de praktijk had deze benadering echter behoorlijk wat bezwaren. Zo ontving een voormalig werknemer zelf het gehele pensioen en was die vervolgens verplicht om een deel daarvan over te maken aan de ex-partner. De introductie van de Wet Verevening Pensioenrechten bij Scheiding bracht daar verandering in.

Als aan een aantal voorwaarden wordt voldaan, dan is de pensioenuitvoerder verplicht het deel van het pensioen dat toekomt aan de ex-echtgeno(o)t(e) van de werknemer rechtstreeks aan deze ex uit te betalen. Let erop dat de aanvraag voor pensioenverevening moet worden ingediend binnen twee jaar na de inschrijving van de echtscheiding en via een speciaal daarvoor bestemd formulier dat u kunt downloaden via de link hiernaast.

De hoofdregel van de Wet Verevening Pensioenrechten bij Scheiding (hierna: WVPS) is dat de ex-echtgeno(o)t(e) de helft van het ouderdomspensioen ontvangt dat de werknemer tijdens het huwelijk heeft opgebouwd. Het ouderdomspensioen blijft afhankelijk van het leven van de (ex)werknemer. Deze verbondenheid en ingangsdatum van het pensioen en het leven van de ex-partner wordt vaak als een belangrijk nadeel ervaren van deze zogenaamde standaard verevening.

De WVPS biedt daarom de mogelijkheidheid om, indien betrokkenen dat samen willen, de pensioenaanspraak om te vormen in een pensioenaanspraak dat afhankelijk is van de vereveningsgerechtigde. Deze omvorming van pensioenaanspraken wordt “conversie” genoemd en leidt ertoe dat de pensioenaanspraak voor de vereveningsgerechtigde vergelijkbaar is met de pensioenaanspraak die deze zelf bij een werkgever zou hebben opgebouwd. De ingangsdatum en de uitkering zijn dan niet langer afhankelijk van het leven van de ex-echtgeno(o)t(e).

Naast conversie biedt de WVPS ook de mogelijkheid om de tijdens het huwelijk opgebouwde pensioenaanspraken niet gelijk te delen, maar bijvoorbeeld in de verhouding 30-70 of 0-100. Als u een dergelijke aanpassing overweegt, adviseer ik u om fiscaal advies in te winnen omdat de onderbouwing voor deze afwijking grote fiscale consequenties kan hebben. Bedragen die worden voldaan ter verrekening van pensioenaanspraken, zijn namelijk in de inkomstenbelasting belast en aftrekbaar.

In de meeste pensioenregeling ontbreekt een nabestaandenvoorziening niet. Het nabestaandenpensioen wordt opgebouwd met de gedachte dat deze bestemd is als inkomensvoorziening als de (ex)werknemer komt te overlijden. Vanuit deze achtergrond ligt het voor de hand dat het gehele nabestaandenpensioen dat tijdens het huwelijk is opgebouwd toekomt aan de ex-echtgeno(o)t(e) van de werknemer. Helaas blijkt het nabestaandenpensioen na de echtscheiding vaak niet veel voor te stellen omdat het nabestaandenpensioen op zogenaamde risicobasis werd verzekerd.

Indien u in scheiding ligt, raad ik u aan om zo snel mogelijk informatie op te vragen bij de pensioenuitvoerder. Naast de informatie op het gebruikelijke pensioenoverzicht, kunt u expliciet vragen naar de zogenaamde conversiewaarde van de pensioenaanspraken van de vereveningsgerechtigde. Indien uw reguliere pensioenoverzichten hier niet in voorzien, raad ik u aan om tevens te vragen naar een overzicht van de aanspraken van uw echtgeno(o)t(e) indien scheiding zou plaatsvinden.

TIP! In de praktijk blijkt dat het opvragen van deze informatie soms erg lang duurt. Ter voorkoming van onnodige vertraging adviseer ik u dan ook om de pensioenopgave zo snel mogelijk op te vragen.

Een bijzondere variant van de verrekening van pensioenaanspraken, is die door de pensioenverrekeninglijfrente. Na de pensioenverevening is vaak een behoorlijk gat geslagen in de pensioenopbouw. De pensioenverrekeninglijfrente biedt de mogelijk van onbeperkte premieaftrek voor premies die worden betaald voor een lijfrenteaanspraak die toekomt aan de ex-echtgeno(o)t(e). Ik geef u in overweging om deze mogelijkheid op te nemen in de financiële afspraken.

TIP! Een alimentatieontvanger heeft vaak ook de mogelijkheid om een lijfrenteverzekering af te sluiten waarvoor de premie in mindering kan worden gebracht op de progressief belaste partneralimentatie. Dit kan met name aantrekkelijk zijn als na de beëindiging van de partneralimentatie een periode ontstaat waarin geen progressief belaste inkomsten worden ontvangen. Verder kan een lijfrenteaanspraak dienen als aanvulling op het pensioen dat vaak niet voldoende is na de scheiding. Meestal is de uitkering belast tegen een lager belastingtarief dan het tarief waartegen de fiscale aftrek is genoten waardoor lijfrenteverzekeringen vanuit fiscaal oogpunt zeer aantrekkelijk kunnen zijn. Let echter wel op de kosten en voorwaarden van de verzekering. Ik adviseer u om meerdere offertes op te vragen.

Het pensioen is bij de scheiding vaak een groot financieel belang. Toch wordt er niet altijd evenveel aandacht aan besteed. Uiteindelijk is pensioen een voorwaardelijke financiële aanspraak met een bepaalde bestemming. In een financiële scheidingsregeling kan deze aanspraak worden geruild voor iets anders. Als het pensioen creatief wordt ingezet in de zoektocht naar een werkbare regeling, adviseer ik u met klem om de gemaakte afspraken in concept voor te leggen aan een belastingadviseur. Uiteraard heb ik hier in mijn praktijk inmiddels behoorlijk wat ervaring mee opgebouwd.